Die druk dat het iets moet worden, met jou en die ander. Want dat is namelijk je doel. Niet gewoon een luchtig drankje drinken. Of gewoon een nieuw restaurantje uitproberen. Of samen dwalen door een gewoon park vol met bladeren in honderd kleuren op de grond. Of een lange stadswandeling omdat je gewoon zo van de skyline houdt. Nope. Ontspannen is niet meer een doel, het is een middel geworden. Een middel bij het vinden van die ene persoon die er altijd voor je is en in je leven blijft.

Maar wanneer komt dan de echte ontspanning? Tijdens je wekelijkse bijeenkomst lenig doen op een matje in het buurthuis? Of in het park rennend achter een geflopte ex-marinier aan? Wellicht naar elke hippe vrijmibo gaan die je kent om te netwerken en pinchos te happen? Of zijn dat ondertussen ook allemaal verkapte middelen om die ene te ontmoeten. Te vinden. Gevonden willen worden misschien?

Stop vrouw! Stop man! Hoogopgeleid of niet. Leven in een grote stad of niet. Gelukkig of niet. Stop met het inzetten van ontspanningsmiddelen om te jagen. Die twee zijn niet succesvol samen. Je gaat pas uit eten als je iets te vieren hebt. Baantjes zwemmen als je wilt bijkletsen. En uitwaaien inclusief je laten zandstralen op t strand als je zeker weet dat je minstens vijf minuten wordt gekust en betast in de duinen door je lief. Dát is ontspanning als doel.

Dus maak opnieuw kennis met het jachtgebied van toen: ga na je werk naar die kroeg vol suffe collega’s op maandag voor een borrel. Maandag?! Ja, op maandag ja! Durf op weg naar huis op de fiets je oordopjes in je tas te laten en voor dat overvolle stoplicht gewoon dat gesprek te beginnen met dat paar prachtige ogen. En die verjaardag van je tante, gewoon doen, want zittend in een kringetje met óf appelkruimel- óf slagroomtaart uit de vriezer kan gewoon leiden tot een langdurige gelukkige relatie. Enne, allleen loslopend wild uiteraard, want open relaties zijn echt al een jaar of tien niet meer hip. Alsjeblieft? Zullen we dat vanaf morgen weer gewoon doen?